میلاد نبی اکرم (ص) مبارک باد!
در این متن با اندک نکات کلیدی در مورد زندگی، پیام و صفات و دیگر ابعاد در مورد حضرت محمد(ص) میپردازم و از شما دعوت میکنم، که یکبار مطالعه کنید.
———————–
حق چو دید آن نور مطلق در حضور؛
آفــرید از نــور او صــد بحـر نــور ؛
آفرینــش را جــز او مقصــود نیست؛
پاک دامـن تـر ز او مـوجود نیسـت !
نام مبارک اش محمد بود. از زمانیکه پاه به عرصه وجود گذاشت نشانه های نبوت و رسالت از سیمایش چنان هویدا و آشکار بود؛ به مثابه مهتاب روشن که در شب های بی ابر آسمان را درخشان میکند. او یتیم متولد شد و از نوازش پدر محروم ماند، چند سال بعد بزرگترین و مهربان ترین پشتیبان خود؛ یعنی مادرش را از دست داد. این حادثات المناک او را آرام نمیداد، بلکه مسبب فراق او با پدر کلان، همسر و کاکایش گردید. او با بزرگترین معظلات روز مواجه شد، تا جاییکه اگر انسان های دیگر مواجه میشدند در واقع سکته میکردند و حیات شان محو میشدند. او روز به روز قوی تر با مشکلات برخورد میکرد و هیچگاه خود را ناتوان احساس نمیکرد. چنان صفاتی در او گنجانیده شده بود، که حتی دشمنان وی او را با همان صفات یاد میکردند. میلاد او نور و امیدی برای زندگی در این زمین شد و او مسوول و رهنمای تمامی عالم بشریت مقرر شد. او به حدی به دین و امت خود دوستی و مهربانی داشت، که قبل از فوت شان برای امت اسلام چنان گریست که حتی نمیتوان واژه ی را دریافت که اندازه اش را بیان کرد. علم و دانش ایشان چنان فراگیر و دقیق بود، که انسان های امروز با این فن آوری و پیشرفت خود از علم، تجربه و گفته های ایشان استفاده میکنند. شجاعت، بردباری، پایمردی، عدالت داری، مهربانی، دوستی، وفا به عهد، امانت داری و صدها صفات دیگر در ایشان گنجانیده شده بود، که به همین دلیل ایشان را برتر و افضل کرده بود. آمدن نبی اکرم( ص) یک رحمت و انعام خداوند متعال بود. پیش از جناب ایشان، بر روی زمین ظلم، وحشت و شرک چنان زندگی انسان های همان زمان را تنگ کرده بود، که حتی خود انسانان همان زمان نمیتوانستند، که خوب را از بد و یا بر عکس بد را از خوب ترجیح دهند. محمد(ص) با آمدن خود کاخ های ظلم و وحشت را در هم شکست، حقوق زن و مردم، طفل و جوان را معین نمود و به تمامی بشر دین واحد و راسخ را به هدیه داد و در عین حال مردم را متحد ساخت، جنگ های زمان اش را کاهش داد، زمینه تعلیم و انحصار علم را مهیا نمود، اهداف انسان ها را مشخص نمود و در عین حال برای زندگی بهتر بشر قرآن را برای ایشان مقرر نمود تا باشد با رهنمایی او زندگی خود را اداره و کنترول کنند. پیام و رسالت ایشان چنان فراگیر و همه شمول است، که از زمان های دیرباز تا اکنون ادامه داشته و ادامه هم خواهد داشت. او شفاعت کننده تمامی انسان هاست، چنانکه خود ایشان هم میفرماید: ”من اولین شفاعت کننده هستم و در روز آخرت از همه اولتر قبر من باز میشود و تنها شفاعت من قابل قبول است و بس“. از این بخش چنین استنباط میشود که ایشان فقط مایه ی رحمت و مهربانی نیست؛ بلکه منجی عالم بشریت و او سزاوار برتری و بهتریست. امروز غرب و کشور های سیکولار که هر بار به زندگی نامه جناب ایشان میپردازند، تعجب میکنند و حق را درک میکنند و حتی به بزرگی او احترام قایل هستند؛ اما هنوز هم به خرافات و اصنام متکی هستند و از آوردن ایمان غافل هستند. آیا کدام دلیلی دیگری وجود دارد، که آنها از رسالت پیغمبر مکرم اسلام خود را دور و بی خبر میکنند؟ نه خیر! آنها در خواب غفلت رفته اند و بدون تردید بعد از برانگیختن بعد از مرگ با آنها محاسبه خواهد شد. رسالت و پیام جناب حضرت محمد(ص) مثل نور تابنده و درخشنده بوده، هست و با قاطعیت میگویم که خواهد هم بود.
نویسنده: اسماعیل “صادقی” ، متعلم و عضو نجم فــراه-افغانستان