ای نور؛ سالروز درخششت مبارک!

ای نور؛ سالروز درخششت مبارک!:

تاریکی؛ واقعی ترین تاریکی نبود نور نیست، بلکه رسیدن به این یقین است که نور هرگز باز نمیگردد.
اما حقیقت این است که نور همیشه باز میگردد. باز میگردد تا چیزهای را برای ما آشنا سازد، چیزهای مثل: وطن، خانه، خانواده، دوست، یار، همدم… چیز های آشنا و یاهم چیزهای کاملا جدید یا از نظر بدور، امکانات جدید را برای ما نشان دهد ومارا به تعقیب آنها فراخواند و رسالت ما را در قبال همه ی این ها بیان دارد .
نور جلوه گر قهرمانان است و قهرمانان آنهای هستند که به توانایی های خود در برآورده ساختن آرمان های خود، خانواده، دوستان، عزیزان وبلاخره تمام همنوعان باور دارند، باور دارند که باید از سایه ها بدرآیند و به موقع دنیای خود و هم نوعان خود را با چراغ علم و معرفت روشن سازند.
تاریکی ما عمیق بود، عمیق تر ازآن چیزی که تصورش را بکنیم و به نظر میآمد تمام امیدهای ما را بلعیده بود، اما این قهرمانان بودند که از عماق تاریکی ها بیرن آمدند تا به یاد ما بیاورند که امید باقیست فقط باید به آن باور داشت و با آن همراه شد و باورش داشت.
آری آنها آستین همت را بالا زدند تا پیامی که پیامبر رحمت برای ما آورده، یاد آور شوند و خون همت، شهامت، غیرت و اخلاق، فرهنگ ناب اسلامی و آزاده گی را در رگ های ما جاری سازند.
آنها بدون توقع و پاداشی شب و روز، گاه و بی گاه، در سختی ها و راحتی ها وبلاخره در هر نوع شرایط از فرصت ها استفاده نیک و با چالش ها با تمام توان مقابله کردند و هفت سال همواره با مردم با سر دادن شعار «تربیه و تنظیم نسل جوان در روشنی فهم درست از اسلام طوریکه سبب تغییر مثبت اجتماعی و انکشاف ملی گردد» جان بر کف کار کردند کارکردند و نگذاشتند که این شعار فقط در روی کاغذ و زبان بماند و جامه عمل به آن پوشاندند.
ای نور! سالروز درخششت مبارک!