امینی بنام محمد صلی الله علیه وسلم
نوشته: فرامرز یکتا پرست
روزگاری بود که انسان بربریت و توحش را تجربه میکرد، پیکرش انسانی اما افکارش شیطانی و اعمالش حیوانی گشته بود.
بخاطر آب از آبرویش و برای نان از نامش میگذشت ، دختران شانرا با عقلانیت شان دفن می‌کردند و با میخ های جهلانیت بر تابوت عقلانیت همچنان میکوبیدند.
خرافات، درون شانرا تاریک و تار کرده بود چنان شاحنه ی انسانیت مشحون شرک گشته بود که ،توحید حتی در پرستش بت ها یافت نمیشد و بجای یک بت، بت های بیجان براین جانداران جهلت گرا خدایی میکرد.
خدا فراموش شده بود و هبل های حباب صفت چهره ی زلال توحید را پوشانده بودند .
در چنین برهه ی کدر از زمان، رحمت آن رحمن فیاض از آیینه با صفای قلب مومن، امینی بنام محمد صلی الله علیه وسلم بر جهان بشریت تابید. آری محمد صلی الله علیه وسلم ، مصباحی که بر قلبها نور هدایت بخشید و کیستی و چیستی این فطرت فراموشانرا خاطر نشان شان ساخت.
از افکار و عقاید شان شخم زنان، هرزه های مهلک شرک و خرافات را برچیده و بذر ناجی توحید را بدیلی متقن برگزید.
بلی محمد صلی الله علیه وسلم !
انسانی که با انسان پرستی و انسان ستیزی مبارزه کرد، نه ماده را منکر شد و نه معنی را فدای ماده ی بیجان نمود. ارزش ها را در نهاد انسان نهادینه ساخت تا دیگر سنگ را بجای صاحب سنگ اشتباه نگیرد.
به انسان فهماند که تفاوت های نژادی،لسانی، سیاهی و سفیدی از صفات بی بهای ماده اند نه معنی. آنچه مایه فضیلت و کرامت هست تقوا و معنویت هست.
بلی سخن از محمد صلی الله علیه وسلم هست!
رهبری که از جاهلین، فاتحین میسازد و اندیشه را از بیشه ی خرافات میرهاند و چنان بر قلب ها نفوذگر میشود که سرها سرورش میخوانند.
بلی محمد صلی الله علیه وسلم!
داعی که در طریق دعوت از نعلین اش خون می‌چکد تا مبادا از پیشانی امتش عرق شرک و جهل سریان یابد.
بلی محمد صلی الله علیه وسلم !
استاد اخلاق و انسانیت که هدف از بعثت اش را تتمیم و تکمیل مکارم اخلاقی میداند! بیایید درس های این معلم بزرگ را اسوه ی زندگی خویش قراردهیم و میلاد پیامبر که مصادف با میلاد مجدد انسانیت هست را، هر روز و هر لحظه در افکار و رفتار مان تجلیل گر باشیم!
صلی الله علیه و علی آله و اصحابه و سلم.