سقوط نظام حیدر آباد، قتل عام پنهان

نوشته:عبدالباسط خالد

مقدمه

پس از تقسیم شبه قاره هند در سال 1947 میلادی  به کشورهای هند و پاکستان، بیش از 500 هزار انسان در مرز میان دو کشور به قتل رسید، بیشتر این کشته شده ها مسلمانانی بودند که کشور مادری خود را برای رسیدن به یک وطن اسلامی ترک میگفتند، اما یک سال بعد از آن، قتل عام دیگر از مسلمانان در مناطق مرکزی هند بوقوع پیوست که تا امروز  حتی در خود هند نیز به جز از تعدادی اندکی مسلمانان کسی دیگری از آن آگاه نیست و حکومت هند در طول این هفتاد سال همیشه کوشیده است تا این قتل عام مسلمانان را پنهان نگه داشته و به نحوی بر آن جنایات انجام شده پرده بپوشاند، با مراجعه به منابع محدود خواستم تا گوشه ی از این جنایات انجام شده در حق مسلمانان هند را با شما خواننده گان عزیز شریک نمایم، تا باشد حق خود را در قبال آن عده شهدای گمنام مسلمان در هند اداء نموده باشیم که توسط جریان های افراطی هندو حاکم بر ارتش هند، زنده گی شان را از دست داده اند.

پیشینه نظام حیدر آباد

پس از وفات اورنگزیب عالمگیر، امپراطور مسلمان حکومت بابری هند، بازمانده گان وی از روی بی کفایتی نتوانستند تا این امپراطوری بزرگ مسلمانان در شبه قاره هند را متحد نگه دارند، و از همین رو میر قمر الدین صدیقی معروف به آصف جاه نظام الملک نایب السلطنه حکومت گورگانی هند در ولایت دکن، در سال 1719 میلادی حکومت نظام حیدرآباد را اساس گذاری نمود، این سلسله حکومت اسلامی در شبه جزیره دکن، تقریبا دو نیم قرن حکومت نمودند و حتی در هنگام استعمار انگلیس بر هند، این سلسله هنوز پا برجا بود و نواده گان نظام الملک هرکدام با پیشوند نظام یکی پس از دیگر به حکومت شان ادامه میدادند تا بالاخره در ماه سپتامبر سال 1948 میلادی یک سال پس از تجزیه هند و پاکستان، این حکومت  توسط حکومت هند اشغال گردید و بر اساس اقلیت های قومی به سه ایالت  آندراپرادش، کرناتک و مهارشترا تقسیم گردید و تا امروز این شبه جزیره غنی تحت سیطره هند قرار دارد.

چرا حکومت نظام حیدر آباد سالها ادامه یافت؟

نظام حیدر آباد بر بیش از 510 هزار کیلومتر مربع مساحت، بر جغرافیای مرکزی هند حاکم بود، و پس آز آمدن استعمار انگلیس هم در سایه استعمار انگلیس بر حکومت خود بر این قسمت از جغرافیای شبه قاره ادامه حیات دادند.

جغرافیای تحت کنترول این حکومت از غنی ترین سرزمین های شبه قاره شمرده میشد، و در جریان حکومت نظام حیدر آباد مردمان این جغرافیا از ثروتمند ترین مردمان هند به شمار میرفتند، چنانچه که تعداد سرمایه داران مقیم  شهر حیدر آباد در زمان حکومت میر عثمان علی از تعداد سرمایه داران شهر لندن مرکز امپراطوری هند بریتانوی بیشتر بود و بر اساس مقاله منتشر شده در  مجله تایمز در اگست سال 1948 تعداد نفوس نظام حیدر آباد در حدود 17 میلیون انسان بود که مجموعه عاید سرانه آنها به بیش از نود میلیون پوند استرلینگ در سال  میرسید و در رده بندی سال 1937 میلادی توسط مجله تایمز، میر عثمان علی خان آخرین حاکم نظام حیدر آّباد ثروتمندترین فرد روی دنیا بود و براساس تحقیق مجله فوربزدر سال 2008 میلادی، میر عثمان علی خان با داشتن ثروت به ارزش 210.8 میلیارد دالر فعلی یکی از پنج فرد ثروتمند تاریخ است که تا هنوز به خود دیده است.

نظام حیدر آباد اداره را بنام خدمات شهری حیدر آباد ایجاد کرده بود که متشکل از ورزیده ترین انجنیران عصر خود بود و کارهای عمرانی و آبادی زیادی در سرتاسر شبه جزیره دکن انجام داده است که شامل مکتب ها، شفاخانه ها، پوهنتون ها، مساجد، معابد، بندهای آب، خطوط آهن، میدان های هوایی، جاده های اسفالت، بانک ها و قصرها میباشد که از شاهکار های تاریخ هند شمرده میشود.

از نمونه های ساختاری آن عصر میتوان به ساخت دانشگاه عثمانیه که از قدیمی ترین و بزرگترین دانشگاه های هند به شمار میرود اشاره نمود. بیشترین توجه حاکمان نظام حیدر آباد به سوی علم و دانش بود و یازده فیصد بودیجه آنها صرف هزینه های علمی میشد و از این رو نه تنها در ساخت و ساز مراکز علمی در داخل جغرافیای تحت حاکمیت شان تلاش میکردند بلکه در ساخت و ساز مراکز علمی در سایر نقاط شبه قاره هم تلاش میکردند، و مراکز علمی مثل دانشگاه علیگره، جامعه نظامیه، دارالعلوم دیوبند و دانشگاه هندو بنارس همیشه از کمک های نظام حیدر آباد مستفید میشدند.

اگرچه حاکمان نظام حیدرآباد از جمله مسلمانان سنی بوده اند ولی به پیروان تمامی مذاهب و ادیان اجازه فعالیت دینی آزاد داده و پیروان تمامی مذاهب در سایه حکومت این مسلمانان بدون اندکترین تبعیض و تعصبی زنده گی میکردند.

جالب اینجاست که ارتش این حکومت بنام رضاکار یاد میشد که اکثریت آنرا مسلمانان شبه جزیره دکن تشکیل میداد که بدون معاش به شکل رضا کار در این ارتش خدمت میکردند.

زبان رسمی در حکومت نظام حیدر آباد زبان اردو بود و تمامی مردمان ساکن شبه جزیره دکن با داشتن زبانهای محلی و گوناگون بازهم میتوانستند همراه همدیگر با زبان اردو مکالمه نمایند.

حاکمان مسلمان نظام حیدر آباد باورمند به این بودند که پس از خروج استعمار انگیس از خاک هند، زبان اردو یگانه زبان مستقل و رسمی هند خواهد بود، از این رو در نشر و پخش آن خیلی تلاش میکردند.

حمله بر نظام حیدر آباد و قتل عام مسلمانان

پس از استقلال شبه قاره و تجزیه آن بر دو کشور هند و پاکستان، اکثر شهزاده نشینان شبه قاره هند بر اساس مناطق مسلمان نشین و غیر مسلمان نشین با دو کشور هند و پاکستان یکجا شدند، اما شبه جزیره دکن که نزدیک به 800 سال به شکل مستقیم در تحت حاکمیت مسلمانان بود از یکجا شدن با اتحادیه هند خود داری نمود و میر عثمان علی خان حاکم شبه جزیره  دکن علاقمندی زیادی به یکجا شدن با پاکستان داشت، در حالیکه این امر هرگز برای هند قابل قبول نبود.

اصلن حاکمان نظام حیدر آباد خواب دیگری میدیدند، پس از سقوط خلافت عثمانی در ترکیه، آنها امید داشتند که پس از خروج استعمار از هند بتوانند خلافت اسلامی را یکبار دیگر در سرزمین شبه قاره تاسیس نمایند و میر عثمان علی آخرین حاکم نظام حیدر آباد کسی بود که به سلطان عبدالمجید آخرین خلیفه عثمانی زمینه زنده گی در شبه جزیره دکن را پس از تبعید در فرانسه توسط کمال آتاترک، مساعد ساخته و دختر سلطان عبدالمجید، بانو دُر شهرا را در عقد پسر خود حمایت علی خان و برادر زاده خلیفه عبدالمجید، بانو نیلوفر را در عقد پسر کوچک خود امیر شجاعت علی خان در آورد و به این ترتیب هردو عروس این حاکم شهزاده گان خلافت عثمانی بود و به  نحوی میخواست با عقد خویشاوندی با خلیفه مسلمانان، گامی در راستای ایجاد دوباره خلافت پس از استعمار انگلیس بر دارد، که متاسفانه به این آرزوی خود نرسید.

حکومت هند از بودن یک امارت تحت رهبری مسلمانان در قلب کشور خود خیلی ناراحت به نظر میرسید، آنهم حکومت ثروتمندی که خواب و خیال بزرگی برای هند دارد و همکار پاکستان رقیب سرسخت هند هست، اگرچه نظام حیدر آباد هرگز ادعای یک جا شدن با پاکستان را نکرده بود بلکه به شکل مستقل جغرافیای تحت کنترول خود را توسط ارتش مسلمانان که بنام رضاکار یاد میشد اداره میکرد.

حکومت هند همیش از ارتش رضاکار نظام حیدر آباد در ترس به سر میبرد، بنابراین بخاطر بدنام ساختن این ارتش نیروهای را به شکل آنها ایجاد نموده و داخل شبه جزیره دکن ساخت و توسط آنها به قتل و کشتار مردم هندو پرداخت، تا برای جهان چهره زشت و کریه از این ارتش معرفی نموده و تحت عنوان عملیات بر ضد این نیرو، حمایت جهان را بدست آورد که حتی تعدادی از همین افراد جاسوس که وارد ارتش رضاکار نظام حیدر آباد شده بودند بعدها خاطرات خود را نیز نوشته اند.

جواهر لعل نهرو صدر اعظم وقت هند پس از تماس با ترومن رییس جمهور وقت آمریکا و همچنان ریچارد اتلی نخست وزیر بریتانیا در سپتمبر سال 1948 توسط ارتش هند تحت اسم “عملیات پولیس” حمله نظامی را بر علیه نظام حیدر آباد براه انداخت، که در نتیجه این حمله نظامی، ارتش رضاکار نظام حیدر آّباد تجهیزات نظامی کافی نداشت و از طرف دیگر از چهار طرف توسط ارتش هند محاصره شده بود، نتوانست از این حکومت اسلامی دفاع نمایند و بلاخره تمام شبه جزیره دکن در تحت تصرف ارتش هند در آمد.

ارتش هند با عقاید افراطی هندویزم پس از وارد شدن به شبه جزیره دکن شروع به قتل عام مسلمانان نمودند، و در طی 20 روز همه روزه ده ها هزار مسلمان را به قتل رسانیده و صدها قریه را به آتش میکشیدند،آنها نه برکودک، نه بر زن و نه بر مرد مسلمان رحم نمی کردند، مساجد را تخریب و خانه ها و مراکز تجارتی مسلمانان را چور و چپاول مینمودند و هزاران زن مسلمان  را به فجیعانه ترین و وحشیانه ترین شکل آن مورد تجاوز جنسی قرار میدادند.

بر اساس اعترافات شاهدان عینی که تا هنوز زده اند، مسلمانان شهرهای گلبرگه، بیدر، رایچور، عثمان آباد و اورنگ آّباد به شکل فجیعانه ی قتل عام شدند.

ارتش هند تنها بر قتل عام مسلمانان اکتفا ننموده بلکه عزت و آبروی ده ها هزار زن مسلمان را نیز پامال نمودن و دارایی های شان را به تاراج بردند.

در نتیجه این قتل عام، در حدود بیش از 200 هزار مسلمان قتل عام گردیده و یک میلیون مسلمان دیگر مجبور به ترک خانه و کاشانه خود گردیدند.

پس از این قتل عام رهبران سیاسی مسلمانان یا زندانی و یاهم مجبور به هجرت به پاکستان شدند، تمامی کارمندان ادارات نظام حیدر آباد از وظیفه سبکدوش گردیده و ارتش رضاکار نیز منحل گردید.

زبان آموزشی در تمامی مدارس و مکاتب از زبان اردو به زبان هندی و سایر زبان ها برگردانده شد و به این ترتیب مسلمانان را در جهل و نادانی قرار دادند.

در آنزمان پس از بلند شدن اعتراضات مبنی بر قتل عام مسلمانان در شبه جزیره دکن توسط ارتش هند، جواهر لعل نهرو کمیته حقیقت یابی را تحت رهبری پاندیت سندرلال به شبه جزیره فرستادند، این هییت پس از بررسی قتل عام های صورت گرفته گزارش خود را به حکومت هند پیش کردند که این گزارش در طی این هفتاد سال هرگز در اختیار رسانه ها و یا هم مردم قرار نگرفت، تا اینکه در سال 2013 میلادی پوهنتون کامبریج بر قسمت های از این گذارش دست یافته که نشان میداد بر اساس دست آورد های هیئیت حقیقت یاب نزدیک به 40 هزار انسان به قتل رسیده است، اما آمار حقیقی به مراتب بیشتر از آنچه است که این هیئت حکومتی اذعان داشته است.

پس از سقوط نظام حیدر آباد، میر عثمان علی خان آخر حاکم این نظام با امضا پیمانی عملن یکجا شدن نظام حیدر آباد با حکومت هند را پذیرفت، امری که برخلاف خواسته مردم این شبه جزیره بود.

با و جود پنهان کاری هند در طول این هفتاد سال از قتل عام انجام شده در شبه جزیره دکن بر علیه مسلمانان امروز آثار زیادی در زمینه نوشته شده است و همچنان فلم های مستندی حاوی شهادت شاهدان عینی نیز ساخته شده است و دوستانی که خواسته باشند میتوانند از این منابع استفاده کنند، اما این منابع خیلی محدود هست و تا امروز نیز حکومت هند از نشر اسناد پیرامون این جنایت خود داری میکنند.

منابع

1. Hyderabad: the holdout”. Time (magazine). 30 August 1948. Retrieved 10 October 2011.
2. “Hyderabad: silver jubilee durbar”. Time (magazine). 22 February 1937. Retrieved 15 September 2011.
3. “Richest Indian in history!”. Daily Star (United Kingdom). 23 July 2010. Retrieved 15 September 2011. “Making money the royal way”. The Economic Times. 23 April 2008. Retrieved 15 September 2011.
4. Our Faithful Ally, the Nizam: Being an Historical Sketch of Events, Showing, By Hastings Fraser
5. Hyderabad 1948 – an avoidable invasion, By Syed Ali Hashmi 2017

http://www.bbc.com/news/magazine-24159594

6. TRAGEDY OF HYDERABAD | Award Winning Film by Danish Khan | Real Truth of Indian History

https://www.youtube.com/watch?v=9qH51Of4ggY

7. DECCAN MAIN POLICE ACTION SPECIAL PROGRAMME https://www.youtube.com/watch?v=uY7mP_j8x2o&t=237s
8. https://www.albayan.ae/editors-choice/varity/2015-10-19-1.2484552