نویسنده: محمد یاسر
الله متعال می فرماید ، والصلح خیر
صلح خیر هست، اخوت و برادری خیر هست، همدلی و همزبانی خیر هست.
صلح نام زنده گی هست، وزنده گی نام صلح هست،
اگر صلح نباشد زنده گی مفهوم و معنایی ندارد
ارزش صلح زمانی معلوم میشود که یک قوم،ملت ویا یک وطن در گیر جنگ باشد.
صلح مفهوم ومعنای فراخی دارد، صلح زنده گی انسانها را می سازد برای زنده گی زیبایی میدهد، صلح از دو تن گرفته تا به اعضای یک خانواده وبالاخره در زنده گی باشنده‌گان یک کشور تاثیر دارد.
اگر در یک کشور باشنده های آن در بین خود مصروف جنگ ودرگیری ها باشد، ویا هم بالای یک کشور آزاد حمله شود پس روابط زنده گی عادی و روزمره آنها بر هم خورده و دچار مشکلات میشود• نبود صلح یگانه عامل بدختی ها ونفاق در کشور هست، و همیشه مانع پیشرفت وآبادی قرار گرفته و زندگی را بر مردمان کشور تلخ می‌سازد.
در شرایط جنگ چرخ پیشرفت زنده گی به جا می ایستد مردم کشته میشود،زخمی میشود،به مهاجرت کشانده میشود،خانه ها وشهر ها به ویرانه مبدل می گردد، مکتب ها،مدرسه‌ها،دانشگاه‌ها بسته میشود وهمین قسم مشکلات بی شمار دیگر به وجود می آید .
اگر نظر بیندازیم بودن جنگ ها و درگیری ها ودست گرفتن از صلح انسان را به چی مشکلاتِ روبرو میکند. وقتی که دهان بسته شود عقل و دانشمندی مغلوب گردد و به جای آن یکی همرای دیگر به عوض زبان گفتگو؛مرمی سلاح به سخن گفتن آغاز کند ، پس مشکلات پیدا میشود و روشنایی ها به تاریکی مبدل میشود .
هیچ عمل ومشکل نیست که به گفتگو حل نشود اما در آن وقتیکه برای شنیدن سخن‌ها گوش‌ها کر نشود، دانایی بر نادانی پیروز شود منفعت های ملی بر منفعت های شخصی وزن بگیرد. اگر همدیگر پذیر باشیم، اگر به حوصله کردن وهمدیگر پذیری به عنوان یک اصل بزرگ دیده شود پس هیچ مشکل نخواهد ماند که با گفتگو حل نشود.
به همین وجه بود که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وسلم در روزهای نخستین ایجاد حکومت اسلامی در مدینه برای یک زندگی مزین شده با صلح و آرامش پیمان برادری با انصار و مهاجرین و همچنان پیمان را با یهود ساخت و برای تحکیم و عملی شدن آن از اقوام مسکون در آنجا تعهد گرفت، و تا آخرین لحظه های زنده گی خود از جنگ در مدینه خودداری کرد و به کسی هم اجازه جنگ را نداد.
صلح واقعی نتیجه سلوک ورفتار نیک مردم هست.
الهی صلح را که همه ملتم تشنه آن هست نصیب مان بفرما!