نوشتۀ: فرید شاهین
شعـار دادن وظیفۀ کسانی است که، در عمل و حرکت ناتوان اند، آنانیکه بیشتر شعار میدهند، معمولاً کسانی اند که در زندگی خود هیچ برنامه و هدفی ندارند که بخاطر تحققش سعی و تلاش کنند. افرادی که در زندگی خود برنامه و هدفی دارند، دقیقاً آنهـا شعار نمی دهند، همواره سعی و تلاش میکنند تا اینکه هدف و آرمان شان تحقق یابد، چون شعار دادن جز ضایع کردن وقت چیزی دیگری در پی نخواهد داشت.
اگر حرکات و کارکرد های دشمنت ترا به احساسات در آورد، پس خشمت را فرو ببر ، بجای شعار دادن و نفرین کردن سکوت کن و از احساساتت انرژی بگیر مهارتت را ارتقا بده و قدرتت را بیشتر کن، آن زمان حریفت ناگزیر است که دیگر ترا به انگیزه در نیاورد.
مثال کوچک: باغبان بخـاطر امن ماندن باغ و میوه هایش از دست سارقان نباید هر روز داد و فریاد کند، پس باید اول دور باغش را دیوار کند، تا اینکه سارقان هم بدانند که دیگر راهی ورود به آنان نمانده است. در غیر آن، به مرور زمان نه میوۀ خواهد ماند و نه باغی.