نوشته: محمد عوض دانیال
سالهاست مردم ما تمنای شنیدن خبری به این خوبی را داشتند. صلح، صلح مدتهاست که آرزوی این ملت درد دیده و ستم کشیده عصر را تشکیل داده و فریاد پیر وجوان این سرزمین را تنها در صلح میتوان معنی کرد. اینک آتش بس سه روزه نشان داد که هنوز هم انگیزه صلح در طرفین درگیر وجود دارد، هنوز هم امیدی برای ثبات هست، هنوز هم میتوان برای رسیدن به آرامش دایمی امیدوار بود و این صدای واحد آتش بس نشان داد که با وجود تمام مداخلات نفاق انگیز دشمن هنوز هم این خود ماییم که در مورد صلح و آتش بس و برقراری آرامش درین مملکت تصمیم میگیریم.
در سالهای اخیر وطنداران ما در ولایات مختلف تلخی های زیادی را تجربه کرده اند؛ از دست بدست شدن ولایات و ولسوالی ها گرفته تا انتحار و انفجار و درگیری های مسلحانه یی که با بیشترین تلفات همراه بوده و بیشترین تاوان این کشمکش ها را ملت فقیر و رنج دیده ی افعانستان پرداخته است. اطفال، جوانان، سالخورده گان زیادی اعم از زن و مرد از همین ملت در اثر جنگ های دامنه دار به نابودی و تباهی کشیده شده اند و کتله ی از ملت همیشه به ماتم عزیزان خود نشسته است.
فقر اقتصادی از یکطرف و تهدیدهای امنیتی از طرف دیگر ملت بیچاره افغانستان را سالهاست که در هم میفشارد. و این بدبختی ها دامن تمام مردم افغانستان اعم از تمام اقشار و اقوام را در بر گرفته است.کسی بدلیل مشکلات اقتصادی راه مهاجرت به پیش گرفته، کسی به گروه های مافیایی و یا سارقین پیوسته، کسی خود و منافع ملی اش را به کشوری فروخته، کسی از معادن میدزدد، کسی رشوه میگیرد، کسی طفل خود را میفروشد و……. ، مثالهای زیادی را میتوان درین مبحث ارائه کرد که مثالهای ذکر شده عمده تر بوده اما مثال های دیگری که مشکلات بنیادی دیگری برای جامعه بار آورده اند و چون خیلی بوقوع پیوسته اند دیگر عادی مینمایند مانند؛ ترک مکتب و آموزش، کمبود غذا و مواد معیشتی و….. که متاسفانه بشدت در جامعه افغانی احساس میشوند.
اما با وجود تمام این نابسامانی ها و مشکلات انبوه مسئله ی آرامش و امنیت و ثبات آنقدر مقدم گردیده است که اشد نیاز به آن احساس میگردد طوری که امروز هر فرد افغان آرزوی ثبات و آرامش کشور را در سر می پروراند، چون تمام شگوفایی ها و سعادت در سایه ی این عامل نهایت مهم نهفته است. مردمانی زیادی را میتوان یافت که میگویند (ما را زنده بگذارید همین کافیست) و یا ( جان ما را نگیرید، نان نمیخواهیم) و این نشان میدهد که این ملت چقدر تشنه ی صلح و ثبات و آرامش است.
خانواده های زیادی را سراغ کرده میتوانید که فردی از ایشان در یک طرف درگیری و فردی دیگر آن در طرف دیگر درگیری ها در نبرد اند. اگر این طرفی کشته شود هم غمش غم این خانواده خواهد بود و اگر آنطرفی کشته شود همچنان پاره از تن این خانواده تلف شده است که ملت افغانستان یا مستقیم و یا غیر مستقیم در مجموع در چنین حالتی واقع گردیده است و با این کشتن ها کسی راضی نخواهد شد به جز دشمنان پست این ملت و سرزمین، آنهایی که ثبات و آرامش را درین دیار تحمل کرده نمیتوانند.
پس چه خوب است که همه برادروار گردهم آییم و به چشم دشمنان مان خاک بپاشیم تا شرمنده ی ابدی شوند، همگی از یک ملت مردمیم، چه خوب خواهد شد اگر دست بدست هم داده و برای ثبات و آبادی خانه ی مشترک مان کوشا شویم و وحدت و یکپارچگی ما به یقین خوشحالی این ملت و رضایت خدای متعال را در قبال خواهد داشت، ما را به شگوفایی خواهد رساند و آنهایی که پاشیده گی و پارچه شدن ما را خواستارند شرمنده و ذلیل خواهند گشت. مطمئنیم که در فضای صلح و ثبات همه به آرزوها و خواسته های مان خواهیم رسید و اوج پیشرفت و سعادت نصیب ما خواهد شد، گل های سعادت، آبادانی و خود کفایی این ملت شگوفا خواهند شد.
آتش بس سه روزه امیدها را زنده ساخت و نشان داد که اراده ی صلح و آرامش هنوز موجود است، لبخند را بر لبان مردم خسته ی این سرزمین گستراند، گلهای امید را شگوفا ساخت و نشان داد که هنوز هم این ماییم که تصمیم صلح و جنگ را در کشور خود میگیریم.
امیدواریم که این سه روز مقدمه یی باشد برای صلح و ثبات دایمی و روزنه ی باشد برای رسیدن به مسیر رفاه و و آرامش و دست کشیدن از اختلافات، درگیری ها و تضادهای دیرینۀ که برای عموم این ملت جز شقاوت و درد حاصلی نداشته اند، برای برقراری صلح در کشور تا حد توان عملا تلاش و به درگاه خداوند رحمن دست دعا و استدعا بلند میکنیم. و الصلح خیر
