نوشته: عبدالهادی مهدی، عضو نجم
امروز لحظه ای از مهریانی های خدایم، میگویم!
بلی ثناء و حمد بی پایان، همان خدایی را که بی نهایت بخشنده و مهربان است؛ ذاتی که همیش بندگان سراپا تقصیر خود را بیچاره نگذاشته است.
ذاتی که بسی اوقات را تخصیص داده است، تا بهانه ای باشد برای بخشایش، برائت و پاکی بندگانش از لوث و پلیدی های گناه.
آری؛ او همچون ذاتی کریم و مهربان است؛ و هرگاه نگاهی به صفحات زرین کلام پر مهرش قرآن (که در حقیقت، هر کلمه اش دریای بیکران حکمت و موعظه است) بیاندازیم؛ یا اگر گوش مان را بسپاریم به سخنان سرچشمه گرفته از مهر پیامبر صل الله و علیه وسلم ؛ (اسوه ی نیکویی و رحمت)؛ در می یابیم،که سراسر صحبت از بخشش و پذیرائی است و کم به چشم می خورد که محور سخن، عذاب بندگان باشد.
در این شکی نیست که ما بندگانی هستیم ناسپاس، گنه کار و پافراتر گذاشته از گلیم خویش، و بیشتر مستوجب عذاب خدا هستیم تا رحمتش؛ اما در این نیز شکی نیست که خدا ذاتی است بخشایشگر و درگذرنده از خطا و عصیان و بیشتر سزاوار بخشودن است تا عتاب کردن.
چنان که قبلا سخن رانده شد، کلام پاک او نمونه بارزیست، بر بخشندگی اش:
قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ.
ترجمه از قول خدا به مردمان ) بگو : اي بندگانم ! اي آنان كه در معاصي زياده روي هم كرده ايد ! از لطف و مرحمت خدا مأيوس و نااميد نگرديد . قطعاً خداوند همه گناهان را مي آمرزد . چرا كه او بسيار آمرزگار و بس مهربان است .(الزمر/53)
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ
ترجمه :و هنگامي كه بندگانم از تو درباره من بپرسند ( كه من نزديكم يا دور . بگو : ) من نزديكم و دعاي دعاكننده را هنگامي كه مرا بخواند ، پاسخ مي گويم ( و نياز او را برآورده مي سازم ) . پس آنان هم دعوت مرا ( با ايمان و عباداتي همچون نماز و روزه و زكات ) بپذيرند و به من ايمان بياورند تا آنان راه يابند ( و با نور ايمان به مقصد برسند ) .(البقره/186)
فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللّهُ عَفُوّاً غَفُوراً
ترجمه :پس اميد است كه خداوند از آنان درگذرد ( چون قدرت هجرت نداشته اند ) و خداوند بس عفوكننده و آمرزنده است .(النساء/99)
و صد ها نمونه ی دیگر که بخش های آخر آیات را تشکیل می دهند که نشانه ی وفور رحم و مرحمت الهی است؛ که نسبت به بندگانش ارزانی داشته است.
خداوند اوقات زیادی را برای بخشش بندگانش تخصیص داده است که ارتداد دعا در این لحظات نا ممکن است. و از آن جمله که بیشترینِ این فرصت های گهربار را محتوی است، ماه مبارک مضان، ماه فرصت ها و ماه لحظات پرفیض قبولیت دعای بندگان؛ یا به صورت واضح تر، ماه بهار مسلمان است که میتوان از هر باغچه (لحظه) اش هزاران گل استغفار نثار یار(خدا) کرد و صد ها هزار هدیه ی مغفرت نصیب شد.
و حال که در اواخر( دهه ی نجات از آتش دوزخ) این ماه پرفیض قرار داریم، وفور این اوقات را نظاره گریم که لحظه لحظه ی آن مملو از برکت و فیض می باشد. دهه یی که اگر در آن از جمله ی بخشودگان قرار نگیریم؛ بی شک از زمره ی زیان کننده گان خواهیم بود.
اما همانطور که گفته شد، روزنه های امید زیاد است و کمتر کسی یافت می شود که رهرو این ره شود و به مقصد نرسد.
و با امید می توان گفت که؛ حال، همه ی ما(روزه داران و مستفید شونده گان از فرصت های رمضانی) منتظر تصدیق و تاییدِ، نامه های سرگشاده ی بخشش و مغفرت خویش هستیم، و زود است که خدایمان ببخشاید، زود است که در گرو بخشودگان قرار گیریم و زنجیر های مملو از لغزش، گناه و معاصی را از گردن مان دور کند و ما را روانه مقربین درگاه خویش قرار دهد. و او را زیبنده است که چنین کند و امید، جز این را نمی پذیرد.
اگر چه صفحات اعمال مان، سراسر سیاه و کتاب های زندگی مان، سراپا عصیان و سرکشی است؛ اما گفته های او سراسر بخشش و کتاب او سراپا رحمت است، پس چرا به انتظار بخشش او ننشینیم و از چه روی بگوییم که بخشوده نمی شویم.
حال آنکه کوله بار گناه مان زیاد است، اما دریای بیکران بخشش او، بزرگتر و پهناور تر از گناهان ماست و با در یای امید هزاران بار می گوییم؛ صبحگاه هانی نه چندان دور، عید مان آغاز می شود، عید رهایی از گناه و معصیت.
چه منظره یی خواهد بود؛ همگی به خانه ی خدا با سیل خروشان امید، روی آوریم، با او راز و نیاز کنیم و با در دست داشتن هدیه ی بخشش الهی به سوی خانه های مان برگردیم. چه زیبا منظره یی و چه با سعادت خاطره یی خواهد بود!
