عبدالحنان قریشی
رکن نجم کابل
کله چې د يو بل سره يو ځاى کيږي، خپله غيږه پرانيزي او په خندا يو بل لکه د کلونو ورک مسافر سره غاړې وځي، په ناسته، پاسته کې يو له بل قربان او ايثار کوي، له ځانه بل ورور غوره ګڼي، په سمع او اطاعت کې خو هيڅ ډول مثال نلري او کله هم چې له يو له بله رخصت اخلي نو داسې اوښکې تويوي لکه ماشوم چې له موره جدا کيږي، د هيواد له شماله تر جنوبه، له ختيځه تر لويديځه ټول خپل ځان يو تن ګڼي، دلته افراد خپل ځانونه پر قوم او ژبې پورې نه تړي، دلته ټول د يوه نوم لاندې راټوليږي او د يوه ستر هدف لپاره بيرته خپريږي.
دا ټول هغه څه دي، چې موږ يې د اسلام د سرلوړئ، د هيواد د ابادۍ او د افغانانو د ورورولۍ لپاره قربانۍ ته تيار کړي يو.
خپلې مټې خپل هيواد
اتحاد، اتحاد، اتحاد