نوشته: عبدالرحمن عزام
افغانستان سرزمینی است باستانی و در تاریخ پر خم و پیچ خویش، فراز و نشیب های بس فراوانی را تجربه نموده است که مرور برگ های پیروزی و ظفرمندی آن، خوشایند و نگاه و نگرش به پاره ای از یاددار های آن، با تلخی ها و تلخ کامی ها همراه است.
موقعیت جغرافیایی و برخورداری از ویژگی های منطقه ای و استراتژیک، این کشور را در معرض طمع و چشم داشت بیگانگان قرار داده بود که با طعمه دانستن آن، دست از آستین بدر کشیده و در بلعیدنِ آن، به رقابت هم می پرداخته اند؛ لذا این سرزمین، بارها مورد تاخت و تاز اجانب و بیگانگان قرار گرفته است. اما واکنش مردم سلحشور و دلیر این خطه باستانی، همواره جواب رد و شعار “نه” بوده است که همراه با مشت های گره ی خورده ی خویش، با اتحاد و انسجام، مشتی کوبنده بر دهن تجاوز پیشه گان زده اند و ایشان را خوار و ذلیل، از حیطه ی جغرافیایی میهن خویش، بیرون رانده اند.
تاریخ این میهن، همواره شاهد حماسه ها و دلیر مردی های مردان این سرزمین است. که مردم دلیر هر نقطه ی آن، در راه دفاع از مرز و بوم، و خانه و کاشانه ی خویش، از همه چیز گذشتند؛ جان و مال و هست و بود شان را در طبق اخلاص گذاشته، برای حفاظت از کیان دینی و ملی خود، نثار این راه نموده اند.
در این میان هرات؛ نگین خراسان که از ولایات و شهرهای عمده ی افغانستان به شمار می رود نیز در تاریخ چندین هزار ساله ی خویش، دارای برگ های زرینی است که قابل نگرش و تعمق، و در خور تأمل و تدبر است. برگ زرین 24 حوت 1357خورشیدی، یکی از برجسته ترین برگ هایی است که یادگار روزهای تاریخی رشادتها، قهرمانیها، حماسه آفرینی ها، جانبازی ها و سلحشوری های ملت مسلمان این نقطه از میهن عزیز ما افغانستان است.
24 حوت، روزی است که مردم مسلمان ما توانستند با بستن عهد و پیمان با الله، و استحکام میثاق بندگی با خداوند مبنی بر پاسبانی از ناموس دین و وطن و تقدیم خون در راه حراست و دفاع از آن، عزتمندانه پای در میدان گذاشته و جوانمردانه با بیل و کلنگ، و چوب و چماق، به جنگ تانگ و تیر و تفنگ بروند.
آری ایشان با ایمانی قوی، به مصاف دشمنی متجاوز و هموطنی خاین رفتند تا دوباره وطن خویش را از چنگال خون آلود جانورانِ هارِ سگ صفت و خوک صفتان خود فروش، که با انجام کودتای شوم 7 ثور سبب این همه بدبختی برای مردم و ملت و میهن خویش شدند، رهانیده و جام آزادی و آزادگی سر کشند تا باشد با بهره از این آزادی و در سایه ی دین اسلام، برادرانه و برابرانه زندگی سر کنند.
ایشان با همت و استقامت عالی، وارد میدان این کارزار نابرابر شده و با معیت الله متعال، و چشم داشت به نصرت و یاری او، با دستان خالی در مصاف دشمن تا دندان مسلح قرار گرفته و با تقدیم هزاران شهید، و با ندای الله اکبر، توانستند قوای روسیه ی روسیه را به زانو در آورده و پرچم سرخ شوروی را در زیر پای خویش قرار داده و برای همرهان و همفکران کمونیست و نوکران اجیر شان درس عبرتی دهند تا باشد دیگر کسی جرأت ساخت و باخت با اجانب و بیگانگان را به خود نبیند و هوای کاخ ها و مقام و منصب ها را در سر نپرورانند.
آری! مردم مؤمن و مجاهد ما، بعد از تحمل رنج های فراوان، روزی، با سرور، فریاد آزادی از یوغ و زنجیر فریب خوردگان وطن فروش و چکمه پوشان سرخ متجاوز ارتش شوروی، سر داده و با ندای الله اکبر، به تجلیل و تبجیل این افتخار سبز، نشستند.
و تا امروز که در چهلمین سالگرد این روز پر افتخار و ایام پر میمنت، قرار داریم، ملت مسلمان ما، همواره فرارسیدن 24 حوت، یاد دار این دلیر مردی ها و سلحشوری های جانبازانه را گرامی داشته و یاد شهدای گرانقدر تاریخ جهاد مقدس کشور خویش را زنده نگه می دارند.
و اینک نیز ان شاءالله به یاری خداوند توانا و همت مردم مؤمن و مجاهد خویش، شاهد روزی خواهیم بود که دوباره ندای آزادی سر داده و لوای آزادگی بر هر کوی و برزن میهن خویش، به اهتزاز در آوریم و به پاس آرمان های شهدای در خون خفته ی خویش، راه شان را دنبال و آرزوهای شان را به عالم تحقق، در آوریم.
به امید آزادی و آزادگی مردم و میهن مان افغانستان
و درود بر روح شهدای سرزمین مان