نویسنده: مطیع الله داعی قاضی زاده
بسم رب الشهداء والصالحین ستایش مقام معظم آن پروردگار را که رزمیدن و جهاد جزءِ از عبادات اش است و خون شهید را خوشبو تر از بوی دیگر گرداند.
و درود بر روان آخرین پیام آور این رسم که درین راه همه سعی خود را به خرچ داد ، فرزندان زیادی قربانِ این راه کرد و تا اکنون سلاله آن فرزندان پاک طینت اش با خون لاله گون خود آتش نمرودیان را به چمن خلیل مبدل میگردانند.
و جاوید باد یاد فرزندان صدیق این سرزمین که با بهای خون شان به ما منت نهادند و آزادی بخشیدند
هفته شهید یاد از قهرمانان نامدار و گمنام این وطن است که همه ساله یاد جهاد و آزاده گی و آزاد منشی را به نسل نوین ما زنده می کند.
وقتی یاد از هفته شهید میشود بدانیم که یاد از قهرمانی و شجاعت فرزندان فرزانه این سرزمین همچو وزیر محمد اکبرخان، میرمن ملالی قندهاری ، میر مسجدی خان ، غلام حیدر خان . . . در عصر انگلیس ها و در عصر جدید یادی از استاد شهید غلام محمد نیازی ، مولوی حبیب الرحمن شهید، انجنیر حبیب الرحمن شهید، انجنیر سیف الدین نصرتیار شهید، داکتر محمد عمر شهید ، مسعود شهید و ده ها فرزندان صدیق دیگر این مرز و بوم است
. در کشور همه ساله این روز ها با زرق و برق های دیگری تجلیل میشود که نه تنها الهام بخش آزادی و نماد اتحاد و همدلی نیست بلکه وسیله برای گشادن عقده های خصمانه و بدبینانه قرار میگیرد که در طول سال های متمادی جریان داشته است.
هر طیف به میل خود این روز را تجلیل میکند، گروهی آن را دست آورد خود میداند ، گروهی دیگری از آن استفاده سوء نموده به مردم آزاری شروع میکند ، گروهی ازین روز استفاده نموده و از مردم گوسفندی ما طلب حمایت میکنند . . .
ما نسل جدید این سرزمین باید از هفته شهید تعریف و تجلیل جدا از دیگران را داشته باشیم ؛ تعریف و تجلیل که افراط و تفریط را در آن جایی نباشد و ترس خدا و مصلحت ملت در آن عمیقا مد نظر باشد.
ما نسلی که راننده کشتی این سرزمین هستیم بدانیم که : جهاد و پیکار و مبارزه در راه خدا؛ به هدف رساندن پیام الهی، حفظ عقیده و ارزش های اسلامی، دفاع از هویت و ارزش های ملی ، دفاع از وطن (ناموس) ، از جمله بزرگترین عبادات او تعالی است.
ملت که شوق جهاد در دل شان زنده است همیشه عزم متین داشته و آزاد زنده گی میکند. انهای که به این رسم به چشم کم می بینند مسخره شده و تاریخ شان به قهقرا میرود.
تاریخ گواه بر این است هرکسی که به سرزمین ما به زور و جبر وارد شده است. مردم ما با یک مشت و صدا به آنها جواب رد داده و دلیرانه در راه آزادی و کشور رزمیدند یا درین راه شهید شدند یا به پیروزی رسیدند.
ما باید بدانیم که پیروزی ما در وحدت ماست. هرگاه که این ویژه گی از ما گرفته شد ما دیگر ملت آزاده نیستیم؛ ملت می باشیم که مجبوریم با دُول چهارپایان برقصیم.
هفته شهید یک مسئله قومی و ملیتی نیست بلکه یادی از ارزش های بزرگ اسلامی و ملی ما بشمار مرود ؛ رشادت ها و مبارزات که به خاطر دفاع از اسلام ، وطن ، عزت و . . . صورت گرفته خاصه یک قوم و یک سمت نیست بلکه افتخارات مجموعه اقوام عزیز این سرزمین است که با اتحاد و برادری و همدلی کاخ های دشمن را در لزره در آوردند و دژ های شان را فتح و به قلب های شان خنجر زدند. هر افغان که این مسئله مهم را به قوم ، سمت ، زبان و گروه خود تخصیص میدهد به خون هزاران جوان این سرزمین بی احترام بوده و در فرآیند سقوط و اضمحلال کشور به نحوی سهیم اند.
پس از فروپاشی اتحاد کبیر جماهیر شوری از نقشه دنیا توسط افغان ها و سقوط آخرین سلاله کمونیزم در کشور (حکومت داکتر نجیب) همه کشور های اسلامی متوجه افغانستان بود و آن روز ها جهاد افغان ها سخن روز همه مسلمانان دنیا بود و افغان ها را فرشته نجات تلقی می نمودند و در داخل کشور همه منتظر بودند تا مجاهدین پس از تاریکی های زیاد دوره کمونیزم در کشور چراغ محبت ، اخوت ، امنیت ، تمدن و . . . کشور شان را درخشان کند ولی به جای این تنظیم های جهادی ما به جان همدیگر افتادند و دوره تاریکی دیگری بر سر این ملت بیچاره خلق کردند. امروز نیاز است نسل جدید ما بداند که در خدمت این احزاب قرار گرفتن و بیرون کشیدن آن عقده های دیروز علاوه از اینکه درد امروز ما را دوا نمی کند ؛ ممکن دوره تاریکی دیگری را به نسل آینده به بی شرمی هدیه دهیم.
یاد هفته شهید باید عشق جهاد و مبارزه را در دل ما زنده کند و این روز را به عنوان روز تجدید میثاق ما با پروردگار ما تجلیل کنیم وعهد ببندیم که به یاری او تعالی جل جلاله بار دیگر به پیروزی خواهیم رسید و غرب با همه داشته خود به پیش ما زانو بزند و جز با پیروزی یا شهادت راضی نباشیم.
ای فرزند افغان! میدانی کشور ما در کجا قرار دارد ، روزانه چند نفر درین کشور کشته و زخمی میشود ، بسا زیربنا های ما تخریب میشود، زنان ما به اسارت مستقیم و غیر مستقیم دشمن گرفته میشود، هر روز اختیارات از دست ما میرود بدست دشمن و . . . ولی تو هنوز در فکر زنده باد و مرده باد فلانی هستی! بدان که آنها امتحان خود را داده اند و درین آزمون الهی و مردمی ناکام اند. ترا قسم به خدا نمیدانی یا اینکه نمی خواهی بفهمی اگر میدانی! بفهم که ناکامی و اگر نمیدانی سعی کن بفهم که ناکام نشوی
به امید افغانستان آزاد، مستقل و متمدن با دستان مبارک شما!