نوشته:احمد ارشاد احرار
درین روز ها که پیکار حق و باطل برای تعیین سرنوشت بشریت دیگر به اوج خود رسیده و رود نیل دیگر توان وجود فرعون را بر ساحل خود ندارد، دیگر روح آزادی و حریت در کالبد بنی اسرائیل پرورش یافته، و آیا آزادگان جز پیکار چیزی دیگری را می شناسند؟!
هرگز!
نمیدانم خود را به چه چیزی تسکین بدهم، رگ رگ وجودم می تپد، ذهنم پریشان است، دیگر نمیخواهم هر لحظه سری بر اخبار بزنم که آزادگان مصر به کجا رسیدند، پیکار ملت سوریه در مقابل ظلم در کدام مرحله ای تاریخی خود است، آیا هنوز هم قلب امت (فلسطین) تپش دارد…
دیگر فقط منتظر بشارت فتح استم تا اشک دیدگانم را به عنوان مژدگانی نثارش کنم.
سوسیالیزم از جغرافیایی فکری جهان رخت بربست، امپریالیزم برای بقای خود آخرین تلاش های خود را می کند، گویا جنگی میان روح و جسد در حالت نزع، در پیکرش جریان دارد، دموکراسی رخت از شرمگاهش برداشت، سیکولریزم فریاد نجات دارد می زند..
پس ای اسلام عزیزم به داد دنیا برس! قندیل زیبای هدایت خود را که سوختش جز زیت عدالت چیز دیگری نیست، بر سقف تاریک این دنیا برافروزان..
در حالتی این سطور را می نویسم که هر لحظه برای آبیاری و شگوفا شدن درخت عدالت اسلام، آزادگان مسلمان در مصر، سوریه و دیگر بلاد اسلامی خون خود را اهداء نموده، میخواهند صفحه ای جدیدی به روی تاریخ بشریت باز نمایند. مبارزه ی جدید اسلام گرایان و استبداد جویان پیکار محدود به کشور مصر و سوریه نیست، بلکه عمقش به تاریخ گذشتۀ بشر می رود، آن روزی که فرانسه برای زاییدن فرزند نامیمونش (دموکراسی) درد زایمان می کشید و اروپا گل سر سبد مجالس خود ساختش، و امریکا دست پر مهر و عطوفت خود را بر سر این طفل ناز پرور کشید، که برای رضایتش نارضایتی همۀ دنیا را نادیده می گرفت، امروز معماران عدالت اسلام، آمادگی درست کردن چوبه ی دار را برایش می گیرد.
مبارزه ای که امروز در جهان اسلام به ویژه کشور مصر شاهد آن هستیم، در حقیقت منحصر به مردم مصر نیست، بلکه منحصر به امت اسلامی و سرنوشت تمام بشریت است، چون فعلاً درگیری از مرز جغرافیای مادی کشور مصر وارد جغرافیای ایدیولوژیک نامرئی اذهان انسان های همه دنیا کردیده، اکنون دیگر در مقابل دموکراسی سوالیه ای بزرگی قرار گرفته، و اندیشه ای اسلامی چراغ سبزش را برای پناهندگان به رمز اشاروی روشن نموده، و اسلام گرایان دارند اقامۀ حجت بالای همه ای بشریت می نمایند، و من گواهی میدهم که تاریخ نویسان سیاسی آینده، این خیزش تمدنی کشور های عربی، به ویژه کشور مصر را، به سان انقلاب کبیر فرانسه پاس خواهند داشت، اما به این تفاوت که نفرین ها نثار فرزند انقلاب فرانسه خواهد بود و ستایش ها از آن انقلاب سبز اسلام گرایان.
تاریکی تا ابد باقی نمی ماند، ونه هم ظلمت های شب یارای مقاومت سپیده ای صبح را دارد، تاریکی خودش خود را نفرین خواهد کرد، آنگاه که ببیند کسانی برای ساختن سرنوشت خود در قلبش شمع بر می افروزند، و شب تاریک را به سان قدر روشن می گذرانند، بدون شک که شب های آزادگان قدر است، و هر قدری مطلع فجری دارد.
1392/6/6 پنجشنبه شب