سحاب سالار – عضو نهاد جوانان مسلمان
اواخر زمستان سال ۱۳۵۷ هـ ش، هرات باستان شاهد قيام ده ها هزار انسان پاك و بی گناه بود. در آن ایام با روی کار آمدن دو حزب کمونیست خلق و پرچم، خانواده جمهوری سلطنتی محمد زایی ها، از اریکه قدرت فرو غلطید. بزرگان سیاسی آنها توسط سران خلقی و پرچمی به کام مرگ و نابودی رفته و از اریکه ای قدرت برکنار شدند.
دشمنان دين و وطن و فروخته شده گان وابسته به اجنبی ها پلان های شوم اسارت و بندگی را می كشيدند و ناجوانمردانه مردم مومن ما را زير شكنجه های روحی و جسمی به جرم یکتاپرستی شهيد می ساختند. مجاهدین راه حق وطن كمر همت بستند و به مقابل انسان های بی دین و دشمنان دين و وطن قيام كردند. آن طرف جبهه با امکانات وسیع و مدرن اما اين طرف جبهه مردم پا برهنه، با شكم گرسنه، دست خالي، اما با ايمان، ثابت قدم و پايدار و با اراده متین و راسخ قرار گرفته بودند.
داوود خان و خانواده او به اثر لغزش های سیاسی خویش برای احزاب کمونیستی زمینه ی تلاش های سیاسی را فراهم نموده بود، که پس از رشد علیه او کودتاه نمودند و کمونستان پس از به قدرت رسیدن صدها هکتار از زمین های صاحب زمینان را میان افراد بی زمین کشور، بدون رضایت مـالکین زمین ها و همچنین با عدم خشنودی زراعت کاران، توزیع نمودند. آنها اقدام به توهین زنان، دهقانان، زمینداران و سرمایه داران کردند.
دختران را به زور به ازدواج افراد اجنبی در میاوردند و مردم را از خانه های شان بیرون میکردند و به اماکن ناآشنا به شکل وحشیانه زنده به گور میکردند. علیه ارزش ها و مبانی دین و فرهنگ مردم مان شعارهای ضد دینی سر می دادند. هر چیز که جنبه ی دینی میداشت دستخوش تمسخر شان قرار میگرفت و در برخی از روزنامه ها وجود و قدرت خدا را مورد استهزاء قرار میدادند. شکنجه های طاقت فرسایی را بر مردم مظلوم مان وارد میکردند، چنان که پوست بدن شان را جدا میکردند، حتی کار به جایی رسیده بود که بر زنان، دختران جوان و پاک دامن تجاوز میکردند.
کمونیست ها در دشمنی با مردم، سران آنها را در دل سیاه شب ها شناسایی نموده، آنها را در دشت ها و دامن های نزدیک شهر و در قبرهای دسته جمعی مدفون ساختند.
مراکز آموزشی، تعلیمی، تجارتی و دیگر پیشرفت های صنعتی و فنی، بر اثر این رخداد تلخ و ناگوار رو به فرسایش و نابودی رفته بودند.
اولین قیام در اول حوت ۱۳۵۷هـ ش توسط سرداران، سپاهیان و صاحب منصبان مسلمان در فرقه عسکری جـلال آباد آغاز گردید و در کمتر از یک هفته بعد از قیام جـلال آباد، مردم دره صوف و بغلان پرچم عزت و سرافرازی جهاد را بر افراشتند و جمع کثیری از کمونیست ها را روانه جهنم ساختند.
کمونیست ها نیز از کشتن پیر و جوان دریغ ننمودند. تانک های غول پیکر را بر روی جماعت مردم راندند و قتل عام های انسانی را در تاریخ کشور به ثبت رساندند.
سر انجام بزرگترین قیامی که شاید در تاریخ افغانستان بی سابقه است در ۲۴ حوت ۱۳۵۷ در هرات تحقق یافت. با طلوع سپیده دم صبح ۲۴حوت صدای تکبیر الله اکبر شهر را به جنبش در آورد. مردم از چهار دروازه شهر، دروازه قندهار، دروازه خوش، دروازه عراق و دروازه ملک همانند طوفان هولناکی به شهر ریختند و تمامی بازار های آن را در نور دیدند. رنگ سرخ که تنها شعار کمونیست ها بود و به اجبار توسط مردم در تابلو ها و دروازه های دکان ها استعمـال گردیده بود، توسط مردم سنگ باران و سیاه گردید و آن را به تصرف کامل خویش در آوردند.
پس از تسخیر شهر صدای الله اکبر اطراف و نواحی هرات را پر نمود. قیام و حماسه ۲۴حوت۱۳۵۷هـ ش مردم شهید پرور هرات سرمشقی خواهند بود برای مردم متدین و وطن دوست افغانستان و درسی است برای وطن و خاک فروشان این سرزمین و عبرتیست به آنانیکه قصد تعرض را به خاک و ملت افغانستان دارند.
ولی باید یادآور شد که اکنون نیز برخی دولت های خارجی احساسات مردم متدین ما را مورد استفاده قرار می دهند، برخی وطن فروشان سعی دارند وطن مان را در گرو بیگانگان برسانند ولی این مقامات داخلی و خارجی که به هر نوعی قصد تعرض به خاک و ملت افغانستان را دارند، باید بدانند که مردم افغانستان همان مردم سال ۱۳۵۷هـ ش یعنی ۲۴حوت هستند و هنوز هم می توانند با اتحاد و توکل بر الله دست های ناپاک و نگاه های غرض آلود شان را از کشورشان دور سازند.
یاد شهدای آن روز حماسه ساز را گرامی می داریم و بر روان پاک شان درود می فرستیم!