بعضی ها قـابل ستایش اند

نوشتۀ: فـرید شاهین

آنانیکه کمر همت را می بندند و خود را برای ایثار گری تقدیم جامعه و ملت خود میکنند، باید اقـدام و خلوص نیت آنان را ستایش کرد و با آنان همگام بود، تا باشد که هدف و مـرام صادقانۀ ایشان در زمینه تحقق یابد.

تشویق و ترغیب همـواره به قوت و نیروی انسانهـا می افـزاید، حرکت و اقـدام آنان را به هدفی که دارند بیشتر و سریعتر می سازد، پس همیشه کمی و کاستی هارا نادیده بگیرید و نیکویی هارا بپسندید، تا باشد که همه کس مسئولیت و وظیفۀ خود را به شوق و عـلاقه انجام دهد.

نکـوهش همـواره سستی و دل سردی را در پیکر انسانهـا بوجود می آورد، و مسئولیت داران را نسبت به وظیفه و کاری که به دوش شان سپرده شده است کم حرکت و بی علاقه می سازد، این همان است که جامعه در قـهـقـرا کشیده میشود و اُمـورات بی سرپست می مـاند.

پس باید دوشا دوش هم مٲموریتی که به شانه های مان گماشته شده است به همدستی و مشاورت همدیگر به اتمام برسانیم، تا باشد که مشکلی در جامعۀ ما دیده نشود و هیچ یکی از دیگر مان گله مند نباشیم، من باور دارم کاری که با مشوره و اقـدام چندی از مردم با خلوص نیت و رفتار صادقانه صورت بگیرد هیچ گاه پشیمانی و شکستی در آن وجود نخواهد داشت.

مخاطب من جـوانان قلم بدست و روشن فکران جامعه است شما هر یکی تان مسئولیت دارید که زعیم و نمایندۀ خود را با مشوره و بینش دقیق انتخاب کنید، نمایندۀ که صدای غم زده و افسردۀ شما را به همه جا برساند و برای خواسته های شما تلاش کند.

اینبار انتخابت را دقیق کن، شاید تا آینده برایت زمان نباشد، چشمانت را باز کن، قوم و زبان و منطقه  را معیار زندگی ات قرار نده، لذتی آزاده بودن بیشتر از وابسته بودن است.