به آقای غنی و دکتور عبدالله!
عبدالباسط امل – کاپیسا
از آنگاهیکه دولت کنونی به اصطلاح حکومت وحدت ملی! رویکار آمد؛ ملت چشم امید بدان دوخت.
اکثر هموطنان ما بدین باور بودند که با به قدرت رسیدن آقای غنی و دکتور عبدالله ملت وضعیت بهتری می یابند و فقر و بدبختی، نا امنی و جنگ و… دیگر پایان یافته و روزهای خوشی را شاهد می باشند.
ولی نه! اینچنین که نشد حالت خرابتر نیز شد.
چنانکه آقای غنی می گفت در دولت تحت ریاست او بهانه ی برای مخالفین نگذاشته، آنها را زیر چتر حکومتش خواهد آورد. اما اینک پس از گذشت تقریباً یکسال موفق نشده و حتی هیچ دستآوردی چشم دیدی هم ندارد. حادثه گروگان گیری ۳۱ تن از هموطنان ما و سر بریدن عساکر اردو در بدخشان و قتل عام هموطنان ما در جلال اباد، این مسئله را نمایان می سازد.
این یک نمونه ی از حالت دولت و مخالفینش بود، اما از سوی دیگر وضعیت ملت و دولت با گذشت هر روز به تیرگی کشیده می شود. بلند بردن مالیات، بی توجهی در برابر مقدسات ملت و اخیراً برای دومین بار مانع شدن والی کندهار از برگزاری مسابقه ستاره سیرت در آن ولایت، بیانگر این مورد است.
مردم کابل و هرات به مناسبت بلند رفتن بی موجب مالیات دست به اعتصاب سراسری زدند.
و نیز تظاهرات بزرگ جهت گستاخی به دین اسلام از سوی نشریه کابل ایکسپرس در گوشه و کنار کشور و گردهمایی به حمایت از علمای دین در کابل و بلخ و اعتراض هزاران افغان در صفحات اجتماعی به مناسبت گروگانگیری ۳۱ تن از هموطنان ما و مانع شدن از برگزاری مسابقه ستاره سیرت.
اینها همه بیانگر وضعیت نابسامان موجوده کشور است.
اکثر تحلیلگران سیاسی و حتی که عام مردم متیقن اند اگر همچنین ادامه یابد این حکومت دیری دوام نمی آورد.
ملت افغان فقر و گرسنگی را تحمل می توانند، ولی اهانت به مقدسات و مانع شدن از نشر سیرت پیامبر خود را هرگز تحمل نکرده اند.
این مردم با وجود آنکه از همه کس بیشتر از جنگ خسته اند، ولی تاریخ این سرزمین شاهد نبوده که در برابر گستاخی ها و اهانت ها به ارزشهای شان خاموش بوده باشند.
با آنکه اضافه از سی و چند سال می گذرد که افغانها شب و روز بدی را پشت سر می گذرانند اما؛ هر از گاهی که اهانتِ به مقدسات شان صورت گرفته و تلاش برای مانع شدن از نشر اندیشه ی اسلامی درین کشور صورت می گیرد؛ همه آنها با هم برادرگونه کنار هم می إیستند و چنین اجازه را بر کسی نمی دهند.
قضایای اخیر مهر تأیید بر این مسئله می گذارد.
اگر آقای غنی و همکار اش دکتور عبدالله می خواهند که واقعاً به حیث یک افغان مسلمان برای ملت رنجدیده و بیچاره ی خود خدمت نمایند باید اول تر از همه جلو گستاخی ها و اهانت های را بگیرند که هر از گاهی صورت می گیرد چون این عمل باعث می گردد ملت در کنار دولت بأیستد و قوت بگیرد.
دولت هنوز هم فرصت اداره نمودن این ملت را دارد، هنوز هیچ کسی از عام مردم، همان مردمیکه سال قبل به پای صندوق های رأی دهی رفته و برای آینده ی خود رأی دادند؛ علناً پرچم مخالفت با دولت را بلند ننموده اند. باید دولت از دقت کار گرفته و این مسائل را متوجه گردد.
آقای غنی نباید با چنین بی توجهی اش آغازگر درگیری ملت و دولت گردد، او باید احساسات مردم را در نظر گیرد و ماهرانه اقدام نماید.
ورنه اگر ملت به پاخاست و اگر ملت باردگر با چوب و کلنگ و سنگ به جاده ها و خیابان ها و کوه ها رو کرد و اگر مرد و زن، پیر و جوان این کشور قصد انتقام نمودند؛ دیگر هیچ قوتی سد راه شان نخواهد شد.
این ملت اگر از هرچیز عقب مانده اند، در جنگ و رویارویی و دفاع از ارزشهای خود از همه پیشتاز بوده و هستند.
به امید افغانستان اسلامی، آرام و پیشرفته!